Een afwisselende wandeling vanaf restaurant De Drentsche Aa, langs het Siepelveen, een bomkrater, Hunebed Schipborg, Landgoed De Schipborg en over de Strubben-Kniphorstbosch.
Start wandelroute Schipborg
Bij het beginpunt van de wandelroute in Schipborg, restaurant De Drentsche Aa, parkeren we de auto en gaan we op weg. Vanuit dit punt starten meerdere fiets- en wandelroutes.
De lange-afstandspaden als Groot-Frieslandpad, Pieterpad en het Drenthepad komen ook langs dit punt.
We lopen over het witte bruggetje met het restaurant achter ons. Hier hebben we wel eens gewandeld dat het pad helemaal overstroomd was. Maar nu houden we droge voeten en zien we het water amper.
Op een gegeven moment slaan we linksaf en lopen we een mooi natuurgebied in waar veel hoogteverschillen zijn.
Siepelveen
De route brengt ons rondom het Siepelveen, een vennetje. Dit vennetje is genoemd naar het plantje siepelgras. Siepel is Drents voor ui. De plant, die van juni tot augustus geel bloeit, heeft een wortel die op een ui lijkt.
Bomkrater Zeegserduinen
Als we verder lopen komen we langs een bomkrater uit de Tweede Wereldoorlog. Het is goed dat hier een bord bij staat, anders zou je er zo bij langs lopen.
We lopen verder over een lang recht zandpad. Op een gegeven moment ruiken we iets. Het blijkt de geur van hooibroei. Een indringende geur.
Drentsche Aa
Weer iets verder komen we langs het stroompje van de Drentsche Aa. Via een bruggetje komen we aan de andere kant van het water, dat tevens een stuk hoger ligt.
Als we dit stukje bos uitkomen, gaan we een stukje over/langs een fietspad voordat we op het Landgoed de Schipborg komen.
Landgoed de Schipborg
We lopen een stukje over het landgoed De Schipborg. Statige lanen, afgewisseld met een mooi ven waar in juni de rododendrons volop bloeien (nu helaas niet in bloei).
Hunebed D7, Schipborg
Als we even een stukje van de route gaan, dan zien we het hunebed Schipborg, nummer D7.
Hunebedden zijn stenen grafkamers. Het zijn de oudste zichtbare sporen van vroegere bewoners in ons land. In hun tijd was dit gebied bedekt met een woud van eiken, linden en iepen. Voor de bouw van de hunebedden gebruikten ze grote zwerfkeien die hier terecht waren gekomen in de voorlaatste ijstijd.
Onder een hunebed werden de doden begraven. Het was ook een plaats waar rituelen plaatsvonden. De overledenen kregen eten en drinken in potten mee, en gereedschap, sieraden en wapens.
Van de 54 hunebedden in Nederland liggen er 20 in Nationaal Park Drentsche Aa. Over deze geheimzinnige graven kom je meer te weten bij het Hunebedcentrum in Borger.
Grafheuvels
Ietsje verderop zien we een aantal grafheuvels.
Jaren nadat men hunebedden als graven gebruikte, werden andere graven gemaakt. Vondsten van urnen en brandsporen maken duidelijk dat men op den duur overging van begraven op cremeren. De jongste grafheuvels worden daarom ook wel brandheuvels genoemd. Er zijn in dit gebied zo’n 60 grafheuvels.
Een stukje verder komen we over een (deels) open veld waar koeien los lopen. Het is een beetje spannend om er langs te lopen, maar gelukkig besteden ze geen enkele aandacht aan ons.
Strubben
We lopen verder en komen door een gebied dat De Strubben heet.
Strubben zijn bomen die in groepen kronkelend uit de grond komen. Ze zien er zo uit doordat schapen de jonge eikenboompjes telkens opaten. Steeds opnieuw vormde het boompje nieuwe uitlopers, totdat die ook weer werden afgegraasd. Toen de schapen verdwenen, werden de eikenboompjes niet meer aangevreten en konden ze groeien. Al hun uitlopers schoten ineens de grond uit. Zo ontstonden de karakteristiek gevormde bomen, de strubben. Wat soms wel vijf of zes bomen lijken, is er eigenlijk dus maar één.
Stormbaan
We komen langs een oude stormbaan.
Dit gebied was vroeger militair oefenterrein. Hier en daar kun je dat nog zien, zoals bij de oude stormbaan.
Het militair oefenterrein hoorde bij de Graaf Adolf van Nassaukazerne van Zuidlaren. Er is nooit met zwaar militair materieel getraind door het leger. De sporen uit het verleden, zoals de grafheuvels en karrensporen zijn goed bewaard gebleven. Het is een bijzonder natuurgebied, maar ook een archeologisch reservaat. In 1992 sloot de kazerne en had men het oefenterrein niet meer nodig. Het terreinbeheer is toen overgenomen door Staatsbosbeheer.
Schipborger Zand
Het laatste stuk van deze route gaat over de Esch van Schipborg en over het Schipborger Zand.
In de verte spotten we nog een bruidspaar dat op de foto werd gezet. Ik kan me voorstellen dat ze voor deze locatie kiezen, een mooi stukje natuur.
Dan nog één keer de bocht om en we zien ons eindpunt opdoemen.
Ik vond het een leuke route, dat er in elk jaargetijde weer anders uit ziet.
We kwamen langs maisvelden, waar de mais nog hoog stond. Als het eraf is, kun je al weer veel verder kijken. We kwamen over een heideveld, dat nu bijna niet meer bloeide. In de paarse gloed van een maand eerder, is het weer een heel ander gezicht.
Een aanrader deze route. Als je deze gaat lopen, heel veel wandelplezier!
Parkeren en meer:
- Parkeren: Ruiterweg 2, 9469 PN Schipborg.
- Afstand: 10 km
- Gelopen op 23-09-2022
- Bewolkt, 16 gr.
- Gelopen met Joke.
- Vind je het leuk om meer door mij gelopen routes te lezen? Klik dan hier.
- Deze wandelroute Schipborg komt van de website: eindje om in Drenthe