Elfstedenpad Etappe 10, Hindeloopen-Workum-Parrega 16,5 km

Een afwisselende etappe van het Elfstedenpad vanaf het schilderachtige Hindeloopen, over vele dijkjes, door Workum via Doniaburen en Ferwoude naar Parrega.

Hindeloopen

Het was vandaag een zonnige dag. Haast wat te warm om een flinke afstand te lopen, maar we hadden ons erop voorbereid, dus we gaan gewoon.
Nadat we de auto op het eindpunt hebben neergezet, fietsen we vanuit Parrega naar Hindeloopen. Toch zo’n 45 minuten fietsen. We drinken een kop meegebrachte koffie en gaan dan op pad.

Hindeloopen is zo’n mooi stadje dat het jammer is dat we er al bijna weer uit zijn. Hier komen we later deze week nog terug voor een uitgebreid bezoek.
We lopen langs een bruin houten gebouw met een uithangbord waarop staat: De Meenschar. Dit gebouw heb ik eerder gezien, maar ik kan het niet helemaal plaatsen. Was het uit de film: De hel van ’63? Zou kunnen want het is een Elfstedenstadje. Ik heb gegoogeld maar kan er niets van vinden. De route leidt ons over het bruggetje aan de achterkant van dit gebouwtje. Aan de overkant zijn sportvelden.

Dijkje

Iets verder is het de bedoeling dat we via een opstapje de dijk op gaan. De markering is echter niet erg duidelijk en het boekje zit in de rugzak. Teveel moeite om even te pakken, dus we kiezen ervoor om langs de weg te lopen. We worden gewaarschuwd door een mevrouw die op het dijkje loopt, dat het veel te gevaarlijk is om op de weg te lopen. Zodra er weer een opstapje komt, gaan we het hek over, de dijk op.

Hadden we dat maar meteen gedaan, want wat heb je een mooi uitzicht vanaf dit dijkje. Je ziet het IJsselmeer, Hindeloopen, de binnenlanden, een op-de-kop-huis en het stationnetje van Hindeloopen midden in het veld.

Het is wel een heeeeel lang stuk over de dijk. Een beetje eentonig, maar toch ook weer niet. Er lopen schapen, veel schapen, dus veel poep. Dat wordt schoenen poetsen straks.

Iets verderop zie je het IJsselmeer met zeilboten en heel veel windmolens.
De witte zeilen steken mooi af tegen de blauwe lucht.

In de verte doemt een wit torentje op. Als we dichterbij komen zien we ook het witte strand van Workum. Het is er druk, geen wonder met dit mooie weer.

Eenmaal voor het witte torentje zien we dat men daar geen publiek voor het huis langs wil hebben. Je moet om de kavel heen lopen, stukje richting het water, over een hek klimmen en dan verder. Achteraf blijkt dat we iets verder naar het water hadden moeten lopen, dan hoefden we niet te klimmen. Nou ja, zo is het ook gelukt.

Jachthaven en strand Workum

We komen langs een jachthaven, waar werkelijk heel veel masten te zien zijn. Het is echt een daalders plekje als je van watersport houdt lijkt me.

En weer schapen, schapen en nog eens schapen op de dijk. Ze zijn gewend aan mensen, want ze blijven rustig liggen als je er aan komt lopen.

We lopen langs de Nylannermole, gebouwd in 1784, en langs een gemaal van het “Wetterskip”. Een bord ervoor met het opschrift: “En wat doen we morgen met water?”

Workum sluis

Dan lopen we Workum binnen. Twee dames die op de dijk wandelen vragen of wij ook het Elfstedenpad lopen. We zetten ze even op de foto bij het bord Workum. Even later staan we samen voor de gesloten brug bij de sluis, waar een paar zeilschepen liggen te wachten voor ze verder kunnen varen. Aan de overkant zie je scheepstimmerwerf “De Hoop”.

Vlak voor deze brug zie ik iets bekends. Een joodse begraafplaats, via een wit bruggetje te benaderen. We lopen er nog even naar toe, we moeten toch wachten voor de brug.

Workum centrum

We lopen verder richting het oude centrum van Workum. Het eerste stuk langs het water, later door het karakteristieke straatje van Workum met een groot aantal galeries en pottenbakkerijen. De bekendste inwoner van Workum is Jopie Huisman. Hij was een handelaar in oud ijzer en vodden en werd bekend als schilder van realistische stillevens. Het Jopie Huisman-museum biedt een overzicht van zijn werk. Het is de moeite waard om te bekijken.

Dan komen een aantal oldtimers langsrijden. Vast een of andere toertocht. Ik kon nog net een foto maken van de kerk met een oldtimer ervoor.

Dan slaat de Elfstedenpadroute onverwachts rechtsaf waardoor we niet op het horecaplein komen, maar langs de kerk lopen. Wat een gigantisch grote kerk, de Grote of Sint-Gertrudiskerk. Er kwam geen einde aan.

We komen uit bij een beeld met 2 leeuwen: De Woeste Leeuwen. Onderdeel van de 11fountains.

We missen het kleine straatje waar we door hadden moeten lopen. Teveel in de ban van de fontein denk ik. Het is lunchtijd en we hebben wel trek, dus we besluiten om even terug te lopen naar het horecaplein naast de grote kerk.

Hier komen we langs een bord aan de muur van het voormalig stadhuis hangen waarop wordt uitgelegd wat de Workumer El is. Weten we dat ook weer.

Bij de Gulden Leeuw gebruiken we een heerlijke lunch en scoren we ons stempeltje van Workum. We kunnen er weer even tegenaan.

Na de lunch vervolgen we het Elfstedenpad richting de haven van Workum. Het is leuk om langs het water te lopen en de schepen voorbij te zien varen.

Een stuk verder slaan we voor een kerk linksaf en lopen we het centrum van Workum via de andere kant binnen. Het valt op dat er zoveel waterpompen aan deze straat staan, die geen van allen in gebruik zijn overigens.

Elfstedentriatlon

Het is al aardig warm en als we dan een ijssalon zien… gaan we naar binnen. We komen aan de praat en vertellen dat we het Elfstedenpad lopen. Dan heeft de aardige eigenaar een bijzonder verhaal.

Hij vertelt ons over een Fries, Stefan van der Pal, die als eerste persoon ooit de Elfstedentriatlon heeft volbracht. Binnen een dikke week zwom deze Stefan 200 kilometer, daarna fietste hij de tocht en vervolgens legde hij de route nog een keer hardlopend af.

Pff ik ben al blij als ik 17 km kan volbrengen… het ijs is er trouwens een aanrader. Dat smaakte erg goed.

Tillefonne

Vlak na deze ijssalon, slaan we rechtsaf en komen we via een smal straatje (de tillefonne) bij een bruggetje. Hier loopt een eeuwenoud kerkenpad van één tegel breed. Een idyllisch stukje. De naam is al oud en heeft niets te maken met telefonie, maar alles met bruggetjes en weilanden vol grazend jongvee. Het pad komt uit bij een bruggetje voor een dijk.

Als je even achterom kijkt heb je vanaf de dijk een mooi zicht op Workum met zijn siepeltoren.

We lopen zo’n 2 kilometer over deze dijk naar Doniaburen. Daar staat een verkeersregelaar. Het blijkt dat er straks een triatlon langs komt, die begint in Workum. We zijn er net voor aan.

Van de dijk af lopen we in de richting van Ferwoude, enigszins beschut door her en der wat bomen. Geen horeca te bekennen en ons water raakt al een beetje op.

Dan zien we een picknicktafel, omringd door een cirkel bomen. Midden op een driesprong van wegen. Een heerlijk plekje uit de zon. Hier eten en drinken we wat. Er is ook net een moeder met 2 kinderen waar we nog even gezellig mee kletsen.

Dan vervolgen zij en wij onze route en zien we op weg naar Ferwoude karren vol met pompoenen in alle soorten en maten.

Ferwoude

In Ferwoude waren we al eens eerder. We zien het aan het witte kerkje met aan de voorkant een paar treurwilgen. Toen geprobeerd een cache te zoeken (niet gevonden), nu lopen we het Elfstedenpad.