Onze achtste etappe van het Elfstedenpad loopt langs het levendige centrum van Oudemirdum met horecaplein, door stukken bos, over weilanden en als laatste over een stuk dijk langs het IJsselmeer. Een zeer afwisselende etappe.
Oudemirdum
Nadat we de fietsen in Oudemirdum nabij het horecapleintje hebben gestald, gaan we weer op pad.
Het eindpunt van de etappe van vandaag is het haventje in Laaxum.
We lopen het dorpje uit via een lieflijk oud straatje.
Een stukje verderop slaan we linksaf en komen we langs een luchtwachttoren nabij Oudemirdum.
Over heel Nederland werden in de jaren vijftig deze betonnen uitkijktorens van het Korps Luchtwachtdienst (KLD) gebouwd, bedoeld om laagvliegende vliegtuigen waar te nemen, die lager vlogen dan de radar kon waarnemen. De torens werden volgens een standaard ontwerp gebouwd op plaatsen waar geen bestaand hoog gebouw beschikbaar was om een post op in te richten. In totaal zijn er 138 luchtwachttoren gebouwd, verreweg de meeste waren betonnen raatbouwtorens zoals deze.
Nadat het KLD werd opgeheven werden de meeste torens wegens overbodigheid gesloopt. Ook in Friesland stonden er een aantal, maar alleen de toren van Oudemirdum is bewaard gebleven. (Info: Wikipedia)
Jolderenbosk
Vlak na deze toren en een hele grote kei die er naast ligt, slaan we rechtsaf het Jolderenbosk in.
Hier loopt naast het Elfstedenpad ook het Zuiderzeepad.
Het is geen groot bos, maar wel een dicht bos met vele paden.
Als we het bos weer uitlopen, moeten we de weg oversteken; dezelfde als die we al eerder overstaken, alleen nu zo’n paar honderd meter verderop.
Aan de overkant gaat het verharde pad over in een graspad. We moeten door een ijzeren hek. Aan beide zijden is akkerbouw, waar volgens mij haver of spelt wordt verbouwd. We zien Oudemirdum aan onze rechterhand.
Het is een mooi gezicht, die wuivende gewassen. De laatste 50 meter voordat we bij de bosrand zijn, wordt het pad wel erg smal, minder zichtbaar en het gras nogal hoog. Toch maar even de broekspijpen bij de sokken in, je weet maar nooit…
Oorlogsmonument
We slaan op de verharde weg linksaf. Het valt op dat er veel bankjes tegen de bosrand staan.
Op een gegeven moment zien we een bord waarop staat aangegeven dat aan de rechterzijde een pad naar een oorlogsmonument gaat. Omdat we geen idee hebben hoe ver dat lopen is, besluiten we deze nu niet te bezoeken. Later heb ik het opgezocht; het blijkt dat hier een zuil staat ter nagedachtenis aan 2 personen die op 27 februari 1945 zijn gefusilleerd.
Bospaden
We verlaten de verharde weg en komen op een zandpad langs een camping. Het is er ietwat heuvelig. Het pad maakt een bocht naar links en een stukje verderop moeten we rechtsaf slaan. Je ziet de ingang van het pad bijna niet, dus wel opletten. Het smalle paadje loopt achter recreatiepark De Bosrand langs. Af en toe moet je wel even bukken om niet met je hoofd door de takken te lopen.
We komen vlak langs een sanitairgebouw. Dat komt goed uit. Mijn dopper heeft gelekt (eigen schuld) en hier kunnen we deze mooi even bijvullen. Het is redelijk warm en we moeten goed blijven drinken nietwaar?
Sefonsterpolder
We slaan linksaf, een doodlopende weg in. Wat een uitgestrektheid voor ons. Het lijkt wel het einde van de wereld. Aan de horizon ligt het IJsselmeer.
Het huis dat we passeren heeft wel een heel leuk vlondertje, met een zitje en een voorziening voor lege bier- en wijnflessen. Vast een heerlijk plekje om te relaxen.
Vlak voor een gemaal slaan we rechtsaf en lopen we door een weiland/polder.
We zien een picknicktafel met daarop een plattegrond van het gebied waar we zojuist door zijn gelopen.
Steenkist
We lopen weer een ander bos in. Hier passeren we een steenkist. Dit is iets anders dan een hunebed. Het is ook een graf, maar bij hunebedden zie je de bouw en dekstenen deels boven het maaiveld. Een steenkist heeft juist een diepe kuil, met relatief kleine stenen. Het heeft geen ingang en meestal ook geen dekstenen. Wel iets bijzonders, ik had er nog nooit van gehoord.
Ik heb het gevoel dat het een oud bos is. Er staan diverse immense bomen. Onderstaande boom is er een voorbeeld van. Een mens is er maar klein bij.
Snippenflouw
Een stukje verder komen we langs een Snippenflouw.
Een flouw is een groot vangnet van ca. 25 meter breed en 10 meter hoog, dat tussen 2 palen wordt gespannen. Tot het begin van de vorige eeuw stonden in het Rysterbosk een twintigtal snippenflouwen opgesteld. Vanuit Noordoost-Europa trekken houtsnippen bij hun jaarlijkse reis naar het zuiden bij voorkeur langs de kustlijn. De snippen werden in de herfst gevangen voor consumptie. De vangsten varieerden afhankelijk van de wind. Soms werd er niets gevangen, soms 5 of meer snippen per dag. Rond 1900 was de prijs van een houtsnip 2 gulden per stuk. Dit leverde een welkome aanvulling op voor het inkomen van een bosarbeider, die toen ongeveer 60 cent per dag verdiende. De snippenvangst werd omstreeks 1921 afgeschaft. Tegenwoordig geniet de houtsnip in dit bos volledige bescherming en resteert er nog 1 flouw. (info van het informatiebord ter plekke)
We passeren een dam en zien dat er meerdere paden/routes door dit bos lopen. Onder andere een “Hippe heksen & paddenstoelenpad”.
Vredestempeltje
Een stukje verderop komen we langs een vredesmonument, het Vredestempeltje.
Het oorspronkelijke Vredestempeltje is in 1814 gebouwd, vlak na de Franse bezetting, als uiting van blijdschap en opluchting over de herkregen vrijheid. Helaas werd deze in de herfst van 1944 door een mislukte lancering van een raket door de Duitsers vernield. In 1945 is het opnieuw gebouwd van oude materialen. In 1969 was de staat echter zo vervallen dat het gesloopt werd. In 1977 heeft een groep Gaasterlanders het herbouwd in de huidige vorm. (informatie van Infobord ter plekke)
We lopen verder over een prachtige statige laan. In onze fantasie zien we hier de koetsen nog rijden.
Mirnser Klif
Een stukje verder komen we bij een recreatiegebied aan het IJsselmeer, de Mirnser Klif.
Er is hier een restaurant met uitzicht over het IJsselmeer. We hebben wel trek en besluiten hier een stop te houden. Het personeel is erg vriendelijk en je kunt er lekker eten.
Daarna gaan we voor de laatste 6 kilometer van vandaag.
We dalen af richting het meer en lopen een over het gras voor het restaurant langs. Een stukje verder moeten we een trapje omhoog en vervolgen we een pad waar je je in de duinen waant.
Mirns
We slaan af en komen op een doorgaande weg. Hier komen we door het dorp Mirns waar zich een Theeperkje bevindt. Hier worden allerlei planten gekweekt die men gebruikt voor het maken van thee. Het ziet er kleurig uit.
Een stukje verder passeren we een kerkhof met een klokkenstoel.
Voordat we de dijk bereiken, zien we nog een duiventil in vergane glorie.
Wieldyk
De laatste kilometers gaan over de dijk. Het is een lang recht stuk asfalt, maar je hebt mooi uitzicht over het IJsselmeer en het binnenland.
Vissershaventje van Laaxum
Dan zijn we bij ons eindpunt van vandaag, het haventje in Laaxum/Laaksum.
Van hieruit rijden we weer terug naar Oudemirdum om de fietsen op te halen.