Deze afwisselende etappe begint in Harlingen en gaat via Midlum, Wijnaldum naar Herbaijum.
Harlingen
We parkeren de fietsen vlakbij de brug, zo’n beetje bij het watertappunt. Een handige plek want het is wel prettig om met dit warme weer je flesje water te kunnen bijvullen.
Als we vertrekken komen we langs een pandje met opschrift: Brandspuit nr. 1, 1767. Dit is een voormalig brandspuithuisje. Erg oud dus.
Om de hoek treffen we een meneer die aan het schilderen is. Hij vraagt of we op de goede weg zijn.
Het blijkt dat er nogal wat fietsers langskomen, die het paaltje van het fietsknooppunt niet zien.
We komen aan de praat als wij zeggen dat we uit Assen komen. Hij heeft daar gewoond en was er onlangs nog geweest en vond dat alles zo veranderd was. Als je er rond 1980 bent weggegaan, kan ik me dat wel voorstellen.
We kappen het gesprek liefdevol af, want we zijn net begonnen en moeten nog de nodige kilometers maken.
We komen in Harlingen door oude smalle straatjes. Wat opvalt is dat er zoveel reclameborden (van vroeger?) aan de gevels hangen. Bijvoorbeeld eentje van Heerenkleeding of van Zakkenhandel. Wel leuk om te zien vind ik.
We komen door een park, tegenover het voormalige stationsgebouw. Hier staan diverse beelden. Sommigen als kunstwerk, een ander als herdenkingsmonument aan de gevallen slachtoffers in de 2e wereldoorlog.
Een smal schelpenpaadje langs een aanlegsteiger leidt ons langs een oud gebouw van de Zeevaartschool. Wellicht is deze ook nog in gebruik, maar er zijn in Harlingen meerdere gebouwen van maritieme opleidingen. Dit gebouw heeft mooie mozaïeken in de gevel.
Als we Harlingen een beetje lijken uit te lopen, komen we langs een haventje, waar veel zeilboten liggen. Een mooi gezicht, al die masten. Iets verder lopen we langs een schip: Prinses Amalia, ook in gebruik voor een maritieme opleiding.
Aquaduct
Een stukje verderop moeten we wachten voor een brug, die omhoog gaat omdat er een schip door moet. Het schip vaart onder de brug door over het Van Harinxmakanaal, maar over het aquaduct. De N-weg loopt eronder door. Een complexe kruising van (vaar)wegen.
Eenmaal de brug overgestoken moeten we via een steile helling (waar we op de heenweg de fietsen naar boven moesten “tillen”… pff niet te doen…) de trap naar beneden, onder de brug door in de richting van Midlum.
Midlum
Midlum is een klein dorpje waar waarschijnlijk hard doorheen wordt gereden. Op de weg, die we moeten oversteken, staat een aantal snelheid vertragende objecten gemaakt van 4 oeverpalen, een Dukdalf.
We komen langs een kerk en door een straatje waar een bord staat dat je moet uitkijken voor de kat, omdat deze blijft op straat blijft liggen.
Er lag nu niks. Iets verderop komen we bij een viaduct “Kattegat”. In het viaduct hangen een paar panelen die ook over katten gaan. Wat is dat hier toch met die katten?
Dan komen we een stuk over een verkavelingsweg. De boer in het land is druk bezig met het rooien van aardappels. Mooi om te zien hoe efficiënt dat gaat. De aardappels gaan via een “lopende” band de aanhanger in en het overtollige zand wordt er ondertussen uitgeschud.
Wijnaldum
We komen uit in Wijnaldum, een klein plaatsje, met een grote kerk. We zoeken naar horeca in dit dorp, maar tevergeefs. Wel zien we een mooie halfronde bank, met daarnaast een watertappunt. Dat komt goed uit, we kunnen onze flesjes water mooi even bijvullen. Er zit niets anders op dan om onze meegenomen broodjes op te eten, niks mis mee overigens.
Een mevrouw die voorbij komt lopen, vertelt ons dat er verderop (als we het dorp uitgelopen zijn) een rustpunt is waar je koffie kunt kopen en naar het toilet kunt gaan. Een aanrader!
De bewoners hebben hier voor passanten een leuk zitje gemaakt. Je kunt er koffie en thee kopen, maar ook hebben ze appelgebak, marsjes en nutsen in de koelkast. Verder is er een toilet en alles is keurig schoon. Geweldig toch! Wat een gastvrijheid!
Fibula
Als we verder lopen komen we langs een beeld, genaamd Fibula. Dit betekent mantelspeld.
Op deze plek is een mantelspeld gevonden uit de 7e eeuw na Christus, met een inleg die bestond uit meer dan 300 stenen. Deze Fibula is waarschijnlijk het eigendom geweest van een Friese koningin of priesteres.
Het is nu een topstuk uit de collectie van het Fries Museum.
We lopen weer verder over verharde smalle wegen. De lucht wordt al aardig dreigend. Zouden we het droog houden? Men kan hier wel wat regen gebruiken zien we, flinke stukken kleiland vertonen grove barsten.
Via een fiets/wandeltunnel bereiken we de andere kant van de Rijksweg.
Aan de andere kant van de tunnel staan een zestal windmolens keurig op een rij. Iets verder komen we langs mijnbouwlocatie Franeker/Harlingen (Vermilion Energy).
De sloten langs de weg zijn keurig strak winterklaar gemaakt. We zien aan de oever 2 zwanen met hun 4 jongen. Mooi gezicht.
Dan verlaten we de weg en slaan we linksaf een schelpenpadje op, richting Herbaijum.
Herbaijum
We komen over een bruggetje en dan door een woonwijkje. Via een doorkijkje zien we de kerk van Herbaijum. Nog 1 bochtje om en dan zijn we weer bij onze auto.
Het was een leuke, afwisselende route.