Deze etappe start bij het haventje van Alde Leije, gaat via de doorgaande weg naar Hallumerhoek, langs windmolens en akkers naar Ferwert. Vanaf Ferwert via Hegebeintum naar de Harstastate.
Alde Leije
We parkeren de auto op de parkeerplaats van het haventje van Alde Leije (Recreabuorren). Hier liggen een paar boten aangemeerd. Het is een klein, rustig haventje. Er is een speeltuintje bij, maar verder is er niets. Langs een paar nieuwbouwhuizen lopen we het plaatsje uit.
De boeren zijn druk met oogsten en de wegen zijn her en der nogal modderig. Ik vraag me af hoe we er aan het eind van de dag uit zullen zien. Eén keer een tractor of een auto die door de modder rijdt en dat de boel opspat… en je zit eronder… Wie weet… (het is gelukkig redelijk goed afgelopen)
We lopen via gewone wegen, wat jammer is want hier zijn we met de auto vanmorgen ook al langsgekomen. Ik vraag me af of er geen andere mogelijkheden zijn om de route langs te leiden.
We komen langs grote, statige boerderijen.
Hallumerhoek
We komen door Hallumerhoek, een gehuchtje met slechts een paar huizen.
Des te groter is de verbazing dat, ondanks alle ruimte die hier is, de weg tussen twee huizen door loopt die dus pal op de weg staan.
Op een gegeven moment komen we op een driesprong. Hier staat de route slecht aangegeven. Het is dat mijn GPS aangeeft dat we de weg moeten oversteken, anders hadden we de markering aan de overkant van de weg zeker gemist.
We lopen langs een oud elektriciteitshuisje, met aan de linkerkant een watertje, en slaan rechtsaf een straatje in. In de tuin van een mooie kop-hals-romp-boerderij staat een kunstwerk van een uil, gemaakt uit een afgezaagde boomstam. Knap werk!
Dan verlaten we Hallumerhoek en lopen we weer over de doorgaande weg. Aan de linkerkant hebben we zicht op een dijk. Hier zien we een groot bouwwerk in de dijk (lijkt het), het lijkt wel een gemaal. Het kan ook zijn dat dit een kweldercentrum is. Ik kon er niets van vinden.
Verderop loopt de route over akkervelden en langs een achttal windturbines op een rij. Dit hoort bij Hallum (of Marrum). Het is niet echt fijn om hier langs te lopen. De turbines maken een hoop herrie, het pad is glibberig en vies (de schoenen zien er niet meer uit) en het waait hard.
We hebben wel leukere stukken gelopen. Ik vraag me af waarom niet de route door de dorpjes Hallum en Marrum laten lopen? Maar goed, je kunt niet alles hebben ;).
De akkers zijn pas geleden omgeploegd. Je ziet de dikken stukken klei.
Bij een van de turbines bevindt zich een trapje. Het is ongeveer lunchtijd en het lijkt er niet op dat we op korte termijn horeca tegen komen. Een beetje uit de wind kunnen we op de stenen basis van de turbine zitten en eten we ons broodje op.
Na deze lunchpauze komen we langs een veld met bloemetjes en bijenkasten. Wel een mooi gezicht.
Op de dijk staat een kunstwerk “ Dijktempel” van Ids Willemsma.
Het tempeltje is in 1993 geplaatst ter gelegenheid van het op Deltahoogte brengen van deze Friese Zeedijk. De twaalf pilaren symboliseren de twaalf provincies. Vanaf hier heb je een prachtig uitzicht naar alle kanten, proef je de geur en hoor je de geluiden vanaf het Wad.
Regenboog
Als we hier lopen gebeurt er iets magisch. Er ontstaat een regenboog. Op zich niet zo bijzonder, maar op een gegeven moment lijkt het alsof deze eindigt op een boerderij. Echt een heel bijzonder gezicht. Dit ga je waarschijnlijk op deze plek nooit weer zien.
En dan lopen we weer verder over blubberige akkers. Het loopt niet erg fijn, maar het heeft ook wel weer wat. Ik denk dat we net een beetje pech hebben dat het afgelopen nacht en vanmorgen heeft geregend. (We spraken later mensen die deze etappe gisteren hebben gelopen, toen was er niets aan de hand)
Bij punt 37 op de kaart gaat het mis. In het boekje staat dat we de weg/ het pad moeten oversteken, maar het geel/rode bordje staat zo dat we linksaf moeten slaan. We twijfelen wat juist is en wat te doen, want het loopt al niet fijn op deze ondergrond en als je dan voor een sloot uit komt, kun je hetzelfde stuk weer terug. Ik ben ook wel helemaal klaar met al die viezigheid onder de schoenen. We besluiten om even van de route af te wijken en via het verharde pad naar de doorgaande weg te lopen. Als we daar weer linksaf slaan, komen we wel weer uit op de route.
Kadowinkel Tersted
Zo gezegd, zo gedaan. Nu komen we wel mooi langs een kadowinkel, gevestigd in de oude stal van een monumentale kop-hals-romp boerderij. Tot 1976 stonden de koeien hier warm en droog, nu is het een leuk winkeltje (eh sorry, winkel moet ik zeggen). Deze kadowinkel Tersted zit hier al sinds het jaar 2000.
Ferwert
En dan komen we in Ferwert. Hier treffen we de eerste flinke bui van vandaag tijden onze etappe. Gelukkig kunnen we even schuilen onder een afdakje van een seniorenflat. Voor dit gebouw staat een beeld van een man met een hondje, ernaast een bijzonder bankje.
De bui duurt gelukkig niet al te lang en we vervolgen de route.
Zoals we inmiddels gewend zijn, loopt de route wederom langs een kerk. De klokken luiden volop, wat in dit geval betekent dat er iemand is overleden en dat de uitvaart gaande is.
We besluiten de rouwstoet te respecteren en slaan voor de kerk rechtsaf. We moeten onder een poortje door en komen uit op een oud pleintje.
Op dit pleintje staat een oorlogsmonument.
De nieuwe smederij Ferwert
We hadden gehoopt om ergens even te kunnen rusten en koffie te drinken. Maar we lopen Ferwert al weer bijna uit en hebben nog niets gezien. Dan zie ik een mevrouw die de stalramen staat te wassen. Ik maak er een opmerking over (“de ramen spiegelen weer mooi”) en we komen aan de praat. Ze vertelt dat ze dit pand een jaar geleden hebben gekocht. Het was eerder een smederij.
Het heet nu De Nieuwe Smederij en het is een winkeltje geworden met tweedehands spullen, vintage, brocante, retro en antiek.
Als je daar een bezoekje brengt, maken de eigenaren ook graag een kopje koffie voor je klaar.
De eigenaresse is erg gastvrij en nodigt ons uit om binnen te komen.
We kunnen plaatsnemen op de bank of op een stoel, maar het kan ook aan de eetkamertafel. Leuk toch?
Terwijl we wachten op de koffie, kijk ik wat rond en zie buiten een groepje van 6 mensen langs lopen. Het voelt alsof ze ook op zoek zijn naar wat te drinken.
Als ik aangeef dat ze hier lekkere koffie hebben, komen ze gelijk naar binnen. Ze gaan met elkaar aan de eetkamertafel zitten. We komen aan de praat en het blijkt dat zij uit Westerbork komen en ook het Elfstedenpad lopen. Hoe klein kan de wereld zijn. Voor hen was het de laatste etappe, wij moeten na vandaag nog zo’n 60 km.
Na de koffie zijn we wat uitgerust en gaan we weer op pad voor de laatste 3 kilometer. De regencapes moeten uit de rugzak, want het regent nu wel even serieus.
We komen langs een veldje waar een meisje haar hondje aan het trainen is om te luisteren en kunstjes te leren. Leuk!
Via een klein industrieterrein verlaten we Ferwert. Mijn oog valt op een knotwilg, met een groot gat in de stam.
We moeten weer een stuk over de weg lopen. Als we een bruggetje gepasseerd hebben slaan we af richting het plaatsje Hegebeintum.
Hegebeintum / Hogebeintum
Hier staat een kerk bovenop een terp. Er is hier een behoorlijk hoogteverschil. Behalve het kerkje is er verder niet veel meer dan een bezoekerscentrum aan de voet van de terp. (Archeologisch Steunpunt)
Aan de achterkant van de kerk is een deel van de terp afgegraven. Hier zijn een groot aantal archeologische vondsten gedaan. (o.a. boomkistgraf, fluit, halsbanden, mantelspeld en aardewerk)
In 1997 is de afgraving gereconstrueerd. Hierbij is ook te zien hoe de terpaarde werd afgevoerd: door middel van ijzeren kiepkarretjes op rails.
Als we het pad naar de kerk afdalen, zien we meerdere stenen met namen in het pad.
Harstastate
We lopen verder en komen bij één van de oprijlanen van de Harstastate.
Op het landgoed bevindt zicht de Harsta Hoeve, ingericht als groepsaccommodatie.
De Harstastate zelf heeft particuliere bewoners.
Hier is het eindpunt van onze etappe vandaag.
Hoi Marian,
Wat leuk om alsnog je verhaal over de wandeltocht en jullie bezoek aan de Nieuwe Smederij Ferwert te lezen!
Het was een mooie ontmoeting die dag met alle wandelaars! Veel wandelplezier weer toegewenst,
Het Julia